دوستت دارم

دوستت دارم
به ژرفا و پهنا و بلندایی
که روحم را توان رسیدن به آن هست،
آنگاه که سرشار از حسّی ناپیدا
به نهایت بودن
و کمال زیبایی هستم!

دوستت دارم
به اندازه خاموش‌ترین نیاز هر روز
به آفتاب و نور شمع!

دوستت دارم
رها!
چنان مردمانی که برای حقیقت می جنگند!
دوستت دارم
ناب!
چنان مردمانی که به سماع در می آیند !

دوستت دارم
با شوقی
که اندوه دیرسال مرا محو می کند!
و با ایمان کودکی ام.

دوستت دارم
با عشقی که از دست رفتنی می نماید!
و با قدیسین از دست رفته‌ام!

دوست دارمت
با نفس‌ها
لبخندها و
اشکهای تمام زندگی‌ام!...